Κλαιν και οδύρονται όσοι διατηρούσαν ελπίδες για την τέλεση των Μεσογειακών. Γιατί άραγε; Ολη η διοργάνωση χαρακτηρίστηκε από τις τυπικές ελληνικές ολιγωρίες – αρχής γενομένης από την καθυστέρηση στην επιλογή των στελεχών της οργανωτικής επιτροπής – και σκόνταψε σε κοντόφθαλμες προσεγγίσεις διότι μέσα στον οίστρο και την ευφορία της στιγμής χάθηκε από την οπτική γωνία όσων όφειλαν να λάβουν αποφάσεις το μέτρο και η έγκαιρη αντίδραση στις οικονομικές εξελίξεις; Τζάμπα ειπώθηκαν όσα ειπώθηκαν για την ανάγκη αναδιατύπωσης των σχεδίων και των προθέσεων για τους αγώνες μετά την εμφάνιση της κρίσης. Παραδόξως συνέβη το αντίθετο. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι οι αγώνες ήταν για πολλούς πρόσχημα για να αποσπασθούν κονδύλια για έργα υποδομών, για άλλους ευκαιρία για δημιουργία απασχόλησης, για μερικούς μέσο εξασφάλισης φτηνής στέγης για άλλους μέσο κοινωνικής ανάδειξης. Όλα τελικά δηλαδή εκτός από την ουσία των αγώνων: «για τα λεφτά τα κάνεις όλα…». Το αρχαίο πνεύμα αθάνατο απέθανε ενόψει των αγώνων και τα αθλητικά ιδεώδη μετετράπησαν σε βιτρίνες – βεβαίως μην νομίζετε ότι το περιφερόμενο τσίρκο των μεσογειακών λειτουργεί σε αμόλυντη, αδιαφθορη, ιδεαλιστική βάση – έπρεπε όμως να υπερθεματίσουμε σαν πόλη και περιφέρεια;
Για να κάνουμε ένα βηματάκι πίσω για να δούμε γιατί στράβωσε το κλήμα … τώρα που το απόφαγε ο Αντάντι. Ο οποίος; Αγνωστος μεταξύ αγνώστων μέχρι τις αρχές του αιώνα, μη προερχόμενος από αθλητικές ομοσπονδίες αλλά εκ «προσωπικοτήτων» διορισμένος – υποθέτω από το καθεστώς Μπουτεφλίκα – στην Ολυμπιακή Επιτροπή της Αλγερίας, που το 2003 ξεπετάχτηκε (υποθέτω πάλι με την βοήθεια του καθεστώτος και των άλλων ομόρων και ομοδόξων αραβικών «δημοκρατιών») στην ευρεία Ολυμπιακή οικογένεια και έκτοτε προσφέρει υπηρεσίες. Ψάχτε πχ στο Google : Amar Addadi και θα εκπλαγείτε από τον μικρό αριθμό των άρθρων που αναφέρονται στο πρόεδρο της Διεθνούς Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων όσο και για την ανυπαρξία αναφορών πριν την εμπλοκή του σε διεθνές επίπεδο. (Αν και δεν σας συνιστώ να συνδεθείτε σε Αλγε(ρ)ινά sites αυτές τις μέρες διότι με το φιλτράρισμα που προφανώς κάνει το καθεστώς θα κάνετε ώρες για να αντλήσετε ότι πληροφορίες ψάχνετε ). Παράλληλα θα διαπιστώσετε ότι το 2009, όταν διετέλεσε πρόεδρος της εφορευτικής επιτροπής για την Αλγερινή Ολυμπιακή επιτροπή, κατηγορήθηκε για μηχανορραφίες προς αποκλεισμό των γυναικών υποψηφίων. Την ίδια περίοδο στην συνέντευξη τύπου για την ανανέωση της θητείας του ως προέδρου των Μεσογειακών, ήταν πραγματικά τρεις και ο κούκος, τρεις δημοσιογράφοι και ο ίδιος, μέσα στην αίθουσα.
Επ’ευκαιρία ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Αντάντι μετά την ανάδειξή του στην θέση του προέδρου της Μεσογειακής επιτροπής, ήταν να απονείμει για πρώτη φορά στην ιστορία των Μεσογειακών και εκτός πλαισίου των Μεσογειακών Χρυσό μετάλλιο στον Πρόεδρο της Τυνησίας κ. Μπεν Αλί, υποθέτω ως αντάλλαγμα για την στήριξη στην εκλογή του (πάει δηλαδή το μετάλλιο, έφυγε και ζει στην Σαουδική Αραβία τώρα).
Μέσα στις αλληλοστηρίξεις αυτές βεβαίως έγινε κατορθωτό να αναλάβει την Γενική Γραμματεία ο κ. Κούβελος αντί του κ. Κυριακού. Τώρα σημειώστε ότι οι Μεσογειακοί δημιουργήθηκαν μετά από πρόταση της Ελλάδας και γι’ αυτό το λόγο η Γενική τους Γραμματεία ΕΔΡΕΥΕΙ στην Αθήνα! Λέτε στ’αλήθεια να σκεφτούμε την εγκατάλειψη της γραμματείας ως αντίμετρο!
Τώρα βέβαια τολμώ να πω: μικρό το κακό της απώλειας των Μεσογειακών. Μέσα στο πολιτικό κλιμα της παρούσας συγκυρίας, με τις αραβικές χώρες να υφίστανται τις συνέπειες ολιγαρχικών διακυβερνήσεων – που είχαν βεβαίως τις απηχήσεις τους και στην στελέχωση των Μεσογειακών, μέσα επίσης στην κρίση που μαστίζει και κάνει βέβαιο ότι καμιά επένδυση για τους Μεσογειακούς δεν θα ήταν αποδοτική, δεν υπάρχει τίποτε πιο σώφρον από την απόφαση για την μη οργάνωσή τους. Θάπρεπε αλήθεια να την είχε πάρει η ελληνική κυβέρνηση αυτή την απόφαση; Όχι, η ελληνική κυβέρνηση τοποθέτησε το νέο πλαίσιο – όπως η Βρετανική τοποθέτησε το νέο πλαίσιο των Ολυμπιακών αγώνων του 2012 – και ήταν ευθύνη της ΔΕΜΑ να αποφασίσει. (Μόνο που νομίζω ότι ήταν αρμοδιότητα της Γενικής Συνέλευσης να το πράξει και όχι της Εκτελεστικής Επιτροπής με 12 ψηφαλάκια σε 23 συμμετέχουσες χώρες (εκτός κι’αν πέφτω έξω αλλά η επίσημη ιστοσελίδα της ΔΕΜΑ τηρεί σιγή ιχθύος – έχει να ενημερωθεί από το 2009).
to be continued - παρακαλούνται οι φίλοι δημοσιογράφοι του Βόλου να ξαναβρούν το πνεύμα της ερευνητικής δημοσιογραφίας
